Fotografia Otworkowa 2016 01 17

Fotoklub Płoty 2016 01-17
Zdjęcia wykonane Kamerą obscura (łac. ciemna komnata)

Wkrótce napiszę coś więcej, a teraz  zapraszam na Telekino .......

Kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Płotach
które zdjęcie to oryginał ?

"W wieku XIX zgromadzeni w Ewangelickiej Gminie wierni, gromadzili się w małym kościółku znajdującym się na głównym rynku w miasteczku. Jednak wraz z rozwojem miasta i przypływem nowych obywateli, świątynia ta nie była w stanie pomieścić wszystkich." źródło:www.mojeubuntu.home.pl/parafiaploty/historia-kosciola,98.html
zauważyłem błąd na stronie, cyt.  "W roku 1995 umiera Karl von der Osten, ostatni potomek właścicieli zamku w Plotach. W swoim testamencie zapisał on 120 tyś. Marek na budowę nowej świątyni........." Moim zdaniem powinno być W roku 1895........

Do zbudowania kamery potrzebne jest pudełko lub puszka, czarny materiał do wyłożenia wnętrza pudełka, aby uniknąć wewnętrznych refleksów, oraz folia aluminiowa, w której należy zrobić dziurkę pełniącą funkcję obiektywu. W pudełku trzeba wyciąć otwór, a następnie od środka nakleić zakrywającą go folię aluminiową. Folia umożliwia zrobienie bardzo małego otworu, np. przez nakłucie igłą. Wielkość otworu powinna być w granicach 0,1–0,3 mm.

Metodę wyliczenia optymalnej średnicy otworu określił Jozef Petzval. Wzór rozwinął Lord Rayleigh i w tej postaci jest stosowany nadal:

        d=1,9\sqrt{f \lambda}

gdzie:

    d – średnica otworu,
    f – ogniskowa (odległość od otworu do obrazu),
    \lambda – długość fali światła w metrach.

Na tylnej ściance pudełka od wewnątrz instaluje się materiał światłoczuły. Należy to zrobić w ciemni, po czym trzeba zakleić otwór nieprzezroczystym materiałem. Od odległości między fotografowanym przedmiotem a obiektywem, między obiektywem a płaszczyzną obrazu i od wielkości negatywu zależy kąt widzenia, powiększenie (lub pomniejszenie) i perspektywa obrazu. Te same zależności występują w kamerze otworkowej. Im dalej jest negatyw od otworka, tym mniejszy będzie kąt widzenia aparatu i tym większe powiększenie obrazu. Efekt będzie odpowiadał użyciu obiektywu o długiej ogniskowej. I odwrotnie: zbliżając negatyw, zwiększa się kąt widzenia, a obraz będzie mniejszy. Uzyskuje się wówczas efekt obiektywu krótkoogniskowego (szerokokątnego).

Przedmiot fotografowany z daleka będzie wykazywał niewielkie zniekształcenia perspektywy (jak w obiektywie długoogniskowym). Kiedy jednak podejdzie się bliżej (ponieważ obraz przedmiotu w kamerze otworkowej pozostaje ostry niezależnie od odległości, można fotografować niewielkie przedmioty z odległości nawet kilku centymetrów), przerysowania perspektywy staną się naprawdę duże (jak w obiektywie szerokokątnym).

Oddalanie błony światłoczułej od otworu nie jest nieograniczone. Im dalej będzie negatyw, tym mniejsza będzie jasność uzyskanego obrazu. Otwór przepuszcza przez cały czas taką samą ilość światła, jednak jeżeli odsunie się płaszczyznę obrazu na dwukrotnie większą odległość, obraz, który uzyskamy, będzie powiększony dwukrotnie, a światło będzie się rozkładać na czterokrotnie większej powierzchni, wymagając czterokrotnie dłuższej ekspozycji. Jest to praktyczna demonstracja zasady, że natężenie światła jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości od źródła.

Aby zmierzyć natężenie światła, można skorzystać ze światłomierza lub korzystając z tabel ustalić odpowiedni czas naświetlania.

Ciekawe efekty uzyskuje się nadając otworkowi kształt inny niż koło lub układając w kamerze materiał światłoczuły nie na płaszczyźnie, lecz na walcu, a otrzymane zdjęcie nakleja się wtedy także na walec (np. szklankę).

żródło: pl.wikipedia.org/wiki/Fotografia_otworkowa